Diffuse intravasculaire coagulopathie (DIC) is een verworven, secundaire aandoening die door een systemische, excessieve activering van de bloedstolling wordt veroorzaakt en bij talrijke klinische situaties in de intensive care voorkomt. Deze aandoening wordt gekenmerkt door het optreden van biologische symptomen die ofwel met klinische symptomen gepaard gaan, of ook alleen kunnen voorkomen. Die symptomen getuigen van een overmatige aanmaak van trombine en fibrine, alsook van het overmatig verbruiken van bloedplaatjes en stollingsfactoren. DIC is onderdeel van een complex proces dat in een eerste fase door de moeilijk aantoonbare systemische activering van het stollingssysteem wordt gekenmerkt. Daarna treden er duidelijk herkenbare, potentieel levensbedreigende stoornissen van de hemostase op, die zich eerst via biologische en daarna via klinische symptomen uiten. In het kader van de 23e consensusconferentie van de vereniging voor Franstalige IC-artsen (SRLF) werd er besloten om de termen gecompenseerde/gedecompenseerde, latente/open, subklinische/symptomatische DIC af te schaffen en zo meer klaarheid te scheppen. Bijgevolg zal er nog enkel van DIC worden gesproken als er een systemische activering van het stollingssysteem in combinatie met een overmatig verbruik van bloedplaatjes en stollingsfactoren optreedt. In overeenstemming met de SRLF spreken we over ‘biologische DIC’ als er geen klinische symptomen optreden. Als er hemorragische of ischemische symptomen optreden, spreken we over ’klinische DIC’. DIC wordt als ‘ernstig’ bestempeld als de symptomen potentieel levensbedreigend zijn, orgaanfuncties beïnvloeden of zelfs tot orgaanfalen leiden.